İnsan...
Nice derdi çekip, ayak direr de,
Birtek acı söze takılır insan.
Düşmanın okuna göğüs gerer de,
Dostun fiskesiyle yıkılır insan.
Her doğan güneş'le hayâle dalar,
Deniz, derya bilip, kendini salar,
Gönül dünyasından kırk kapı çalar,
Dahası ar olur, çekilir insan.
Sevgisi bir dağdır, çöker üstüne,
Bürünür gönlünde hüzün postuna,
Kül olur, bir ateş salmaz dostuna,
Kanar içten içe dökülür insan.
Mevlâ' dan bir şifa, bal olmak ister,
Kıyıdan kıyıya sal olmak ister,
Bazen bir ormanda dal olmak ister,
Sel alır toprağı, sökülür insan.
Kanatlanır bir an, pır pır uçmaya,
Gönülden gönüle kapı açmaya;
Karanlık geceden kopup, kaçmaya,
Kopar özden bir tel, bükülür insan.
İnsan; insan ile örülmüş file,
İnsandan, insana gelir hep çile;
İnsan, kilidini vurmaz'sa dile,
Hançer olup kalbe çakılır insan.
22 Ekim 2018
Halkın Şairi M. Usta