YALNIZLIĞIN TÜRKÜSÜ
Benle başlayan gün benle biterken,
İçime atarım yalnızlığımı.
Her akşam üzeri eve giderken,
Önüme katarım yalnızlığımı.
Hâlimden ne bir dost ne de yâr anlar,
Kendi dünyasında bütün insanlar…
Bir çiçek açmadan geçer nisanlar,
Kırlara çatarım yalnızlığımı.
Her gece içimde fırtına kopar,
Acılar cenneti cehennem yapar!
Aklım parçalanır, dimağım sapar,
Ölçerim tartarım yalnızlığımı…
Senelerden beri böyledir durum,
Bu duygu içinde yaşar dururum.
Susuz kalmış ağaç gibi kururum,
İçimde tutarım yalnızlığımı.
Bazı ân olur ki, nefes alamam,
Doya doya bir hayâle dalamam…
Çarşıda pazarda kimse bulamam,
Kendime satarım yalnızlığımı.
Hüsnü Özdilek